Czynność prawna, o której mowa powyżej, jest świadomym i dobrowolnym aktem złożenia przez stronę lub strony oświadczenia woli w celu wywołania określonych skutków prawnych. Prowadzi ona zazwyczaj do powstania stosunku prawnego, czyli zawarcia umowy, zmiany stosunku prawnego poprzez aneksowanie umowy lub ustania stosunku prawnego, czyli wypowiedzenia umowy. Umowa obejmuje zawarte w niej treści, ale też zasady, które wynikają z ustawy, z zasad współżycia społecznego i z ustalonych zwyczajów. 
Jak już powiedziano, umowa otrzymuje datę pewną po urzędowym poświadczeniu. Czynność prawna ma też datę pewną w następujących przypadkach:
 • w razie sporządzenia jakiegokolwiek dokumentu urzędowego – od daty wystawienia tegoż dokumentu; za dokument urzędowy uznaje się między innymi decyzje administracyjne czy wpisy w rejestrach publicznych;
 • w razie umieszczenia na dokumencie jakiejkolwiek wzmianki przez organ państwowy, organ jednostki samorządu terytorialnego albo przez notariusza – od daty poczynionej wzmianki; wzmianka ta nie musi dotyczyć treści samej czynności prawnej, może to być potwierdzenie wpływu dokumentu do urzędu, adnotacja urzędnika lub poświadczenie uiszczenia opłaty skarbowej;
 • w razie opatrzenia kwalifikowanym elektronicznym znacznikiem czasu dokumentu elektronicznego – od daty opatrzenia tymże znacznikiem; 
 • w razie śmierci jednej z osób podpisanych na dokumencie – od daty śmierci tej osoby.



Kiedy czynność prawna ma datę pewną?

Kodeks cywilny nie określa, jaki organ powinien dokonać urzędowego poświadczania daty, aby traktować ją jako pewną. Uznaje się jednak, że leży to w gestii notariusza, który dokonuje potwierdzenia daty w momencie okazania mu dokumentu. Na żądanie stron notariusz może również poświadczyć godzinę i minutę okazania tego dokumentu. W poświadczeniu notarialnym widnieje imię, nazwisko i miejsce zamieszkania osoby, która okazała dokument. Warto zwrócić uwagę, że data poświadczenia umowy nie musi jednak być jednakowa z datą dokonania czynności prawnej, jeśli okazano notariuszowi dokument w późniejszym czasie.

 Kto może poświadczyć datę pewną?

Datę pewną stosuje się przy sporządzaniu umów cywilnych i gospodarczych. Stanowi ona dodatkową gwarancję ważności dokumentu i wynikających z jego treści skutków prawnych. Przykładami użycia tej formy są ustanowienia zastawu celem zabezpieczenia wierzytelności, zastrzeżenia własności do czasu uiszczenia zapłaty czy ochrona praw najemcy do korzystania z rzeczy w razie zbycia rzeczy najętej w czasie trwania najmu. Zgodnie bowiem z przepisami nabywca rzeczy najętej lub wydzierżawionej nie może wypowiedzieć umowy najmu lub dzierżawy zawartej na czas określony,  kiedy zawarta jest ona z tzw. datą pewną.
Podsumowując, data pewna rozumiana jako urzędowe poświadczenie zabezpiecza interesy strony przy zawieraniu umów podlegających przepisom prawa cywilnego i gospodarczego. Poświadczenia może dokonać notariusz. W pewnych przypadkach brak daty pewnej na dokumencie skutkuje nieważnością postanowień zawartych w jego treści.
 

Opracowano na podstawie:
https://arslege.pl/data-pewna/k9/a1088/
https://mikroporady.pl/slownik-pojec/data-pewna



 Praktyczne zastosowanie daty pewnej

4vduGfxyqUq3ax4HB7h200_calendar-3073971_1920.jpg

Data pewna w umowach cywilnych i gospodarczych 

Swoje podwaliny zasada swobody umów ma już w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie w Artykule 31 znajdziemy informację o tym, że wolność człowieka podlega ochronie prawnej, a jego prawa i decyzje muszą być szanowane, jeśli prawo ich nie zakazuje. Artykuł 20 i 22 natomiast mówi o wolności działalności gospodarczej, która musi być zachowana i nie należy jej ograniczać. Zasada swobody umów zapewnia:<ul><li>swobodę w zawieraniu umowy - sami decydujemy, czy umowa zostanie zawarta, nikt nie może nas do tego przymusić ani zobowiązać,</li><li>swobodę w wyborze kontrahenta - według uznania i preferencji wybieramy kontrahenta do nawiązania umowy, nie jesteśmy zobligowani do zawierania umowy z konkretnymi osobami,</li><li>swobodę w kształtowaniu treści umowy - treść umowy jest całkowicie zależna od decyzji obu stron, mamy możliwość stworzenia umowy uprzednio nazwanej, której warunki opisane są w Kodeksie Cywilnym lub nienazwanej, zmodyfikowanej wedle uznania,</li><li>swobodę w wyborze formy zawarcia umowy - za wyjątkiem sytuacji przewidzianych w innych ustawach, mamy możliwość podjęcia wspólnej decyzji, w jakiej formie sporządzimy umowę; czy będzie to umowa ustna, cywilno-prawna, w formie aktu prawnego itd. </li></ul>

Czym jest zasada swobody umów?

Zasada swobody umów ma pewne ograniczenia i występują sytuacje, gdy nie możemy się na nią powołać. Ograniczenia nakładane na kontrahentów przy kształtowaniu i tworzeniu umowy opisane są w odpowiednich aktach prawnych, takich jak Artykuł 353 Kodeksu Cywilnego.„Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.”Oznacza to, że nasze podjęte działania i korzystanie z zasady swobody umów, musi zgadzać się z szerszymi przepisami i obowiązującymi regułami. Możemy wyróżnić trzy główne powody, które mają wpływ na ograniczenie zasady:<ul><li>Treść i cel umowy nie mogą sprzeciwiać się jej właściwości, co oznacza, że obowiązują nas podstawowe zasady dotyczące konkretnego, zawieranego przez nas stosunku prawnego. Musimy trzymać się odpowiedniej konstrukcji prawnej i przepisów ustawowych, właściwych dla naszej umowy. Opisywanym błędem jest na przykład ustalenie kwoty do zapłaty za użytkowanie lokalu na podstawie umowy o jego użyczenie.</li><li>Umowa nie może sprzeciwiać się istniejącym ustawom. Zawierana umowa musi pokrywać się z zasadami wyznaczanymi przez inne akty prawne i normy. Za granice wyznaczane dla rzeczonej zasady należy wziąć między innymi przepisy określone w prawie pracy, cywilnym, administracyjnym czy karnym. Sprzeczność umowy z ustawą sprawia, że zawarty przez nas stosunek prawny jest nieważny.</li><li>Umowa musi spełniać zasady współżycia społecznego. W przypadku, gdy umowa nie spełnia uniwersalnych zasad współżycia na płaszczyźnie zawodowej oraz niezawodowej, staje się nieważna. Nie ma prawnie określonych dokładnych zasad współżycia społecznego ani sposobów jego ograniczania, jednak uwzględniana jest zgodność z ogólnymi wartościami, takimi jak rzetelność, uczciwość, sprawiedliwość czy lojalność. Przykładem naruszenia zasad współżycia społecznego jest sytuacja, gdy umowa doprowadza do nierówności prawnej obu stron umowy lub jest niemoralna.</li></ul>W sytuacji ograniczenia zasady swobody umów w realnej sytuacji już w praktyce, na przykład na drodze sądowej, wymaga ono przedstawienia wyjaśnienia, wskazującego konkretną klauzulę oraz naruszony przy niej przepis.

Ograniczenia zasady swobody umów

Przekraczanie granic w tworzeniu stosunku prawnego i zawieranie w umowie zapisów, które nie są zgodne z prawem, ma swoje konsekwencje. Niedotrzymanie ograniczeń regulujących występowanie zasady swobody umów unieważnia umowę. W przypadku, gdy niezgodna z przepisami jest część zawartego stosunku prawnego - ta część i niezgodne z prawem elementy zostają unieważnione, a pozostała część jest nadal obowiązująca. Przy unieważnieniu postanowień umowy, które są dla niej kluczowe i nadal obowiązująca część nie mogłaby być bez nich dokonana - całość umowy zostaje unieważniona.

Konsekwencje łamania ograniczeń

5XJmZSTNPibhCQKIWEzfjY_laptop-3196481_1920.jpg

Swoboda umów - ograniczenia i zasady

Ta forma zakończenia współpracy pomiędzy pracownikiem a pracodawcą ma swoje umocowanie w kodeksie pracy kolejno w artykułach, 631, 632 oraz artykule 66. Artykuły te kolejno stanowią:

Art.631 [wygaśnięcie umowy wskutek śmierci pracownika]

§  1.  Z dniem śmierci pracownika stosunek pracy wygasa.

§  2.  Prawa majątkowe ze stosunku pracy przechodzą po śmierci pracownika, w
równych częściach, na małżonka oraz inne osoby spełniające warunki wymagane do
uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych. W razie braku takich osób prawa te wchodzą do spadku.

 

Art. 632 <a href="https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-pracy-16789274/art-63-2">[Wygaśnięcie umowy wskutek śmierci pracodawcy; utrzymanie stosunku pracy w przypadku przejęcia pracownika przez nowego pracodawcę lub ustanowienia zarządu sukcesyjnego] </a>

§ 1.  Z dniem śmierci pracodawcy umowy o pracę z pracownikami wygasają, z
zastrzeżeniem 3-11.

§ 2.  Pracownikowi, którego umowa o pracę wygasła z przyczyn określonych w §
1, przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

 

Artykuł 632 w sposób szczegółowy (w 12 paragrafach) wyjaśnia następstwa
wygaśnięcia umowy wskutek śmierci pracodawcy, nie sposób jednak cytować go w
całości. 

 

<a href="https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-pracy-16789274/art-66">Art. 66.  [Wygaśnięcie umowy z powodu tymczasowego aresztowania]</a>

§ 1.  Umowa o pracę wygasa z upływem 3 miesięcy nieobecności pracownika w
pracy z powodu tymczasowego aresztowania, chyba że pracodawca rozwiązał
wcześniej bez wypowiedzenia umowę o pracę z winy pracownika.

§ 2.  Pracodawca, pomimo wygaśnięcia umowy o pracę z powodu tymczasowego
aresztowania, jest obowiązany ponownie zatrudnić pracownika, jeżeli postępowanie karne zostało umorzone lub gdy zapadł wyrok uniewinniający, a pracownik zgłosił swój powrót do pracy w ciągu 7 dni od uprawomocnienia się orzeczenia. Przepisy art. 48 stosuje się odpowiednio.

§  3.  Przepisów § 2 nie stosuje się w przypadku, gdy postępowanie karne umorzono z powodu przedawnienia albo amnestii, a także w razie warunkowego umorzenia postępowania.

 

Jak widać, wygaśnięcie umowy o pracę ma zastosowanie w pewnym sensie bez udziału
pracownika, a raczej niekoniecznie wymagana jest jego czynna wola w tym, aby
umowa wygasła. Wygaśnięcie niesie też za sobą pewne konkretne konsekwencje
(zwłaszcza w przypadkach opisanych w artykułach 631i 632)

Wygaśnięcie umowy o pracę

Rozwiązanie umowy o pracę również regulowane jest przez kodeks pracy, a dokładniej rzecz
ujmując przez artykuł 30 kodeksu pracy, który w paragrafie pierwszym stanowi:

§ 1.  Umowa o pracę rozwiązuje się:

1) na mocy porozumienia stron;

2) przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem);

3) przez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia (rozwiązanie
umowy o pracę bez wypowiedzenia);

4) z upływem czasu, na który była zawarta.

5) (uchylony)

 

Kolejne paragrafy precyzują kwestie formalne związane z rozwiązaniem umowy, takie jak
okres wypowiedzenia, konieczność zachowania pisemnej formy oraz w określonych
przypadkach informacje takie jak uzasadnienie rozwiązania umowy o pracę oraz
pouczenie o możliwości odwołania się do sądu pracy.

Rozwiązanie umowy o pracę

Jak łatwo zauważyć, terminów tych nie powinno się stosować zamiennie, ponieważ ich
definicje, konsekwencje jak i tryb, w jakim dochodzi do ich zaistnienia, są diametralnie różne. O ile w przypadku wygaśnięcia umowy o pracę (ze względu na okoliczności), ciężko mówić o jakikolwiek dobrowolnym czy umyślnym działaniu ze strony pracownika czy pracodawcy mającym na celu doprowadzenie do tego, tak w przypadku rozwiązania umowy o pracę oświadczenie woli jest warunkiem koniecznym, bez którego do rozwiązania umowy po prostu nie dojdzie. 

Gwoli wyjaśnienia – oświadczenie woli, to zachowanie osoby, która tę wolę wyraża,
mające odpowiednią formę (np. pisemną) oraz zmierzające do wywołania określonych konsekwencji, co w przypadku umowy o pracę oznacza zakończenie jej ważności. Oświadczenie woli często bywa mylone z oświadczeniem wiedzy, lecz celem tego drugiego nie jest wywołanie skutków prawnych, a tylko podanie określonej informacji. 

 

Bibliografia

<a href="https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-rozwiazanie-i-wygasniecie-umowy-o-prace-czym-sie-roznia">https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-rozwiazanie-i-wygasniecie-umowy-o-prace-czym-sie-roznia</a>

<a href="https://kadry.infor.pl/wypowiedzenie/wypowiedzenie-umowy-o-prace/228925,Wygasniecie-a-rozwiazanie-stosunku-pracy.html">https://kadry.infor.pl/wypowiedzenie/wypowiedzenie-umowy-o-prace/228925,Wygasniecie-a-rozwiazanie-stosunku-pracy.html</a>

<a href="https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-pracy-16789274/art-30">https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-pracy-16789274/art-30</a>

<a href="https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-pracy-16789274/dz-7">https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-pracy-16789274/dz-7</a>

<a href="https://mikroporady.pl/instrukcje-i-regulaminy/instrukcje/wybor-sposobu-rozwiazywania-umowy-o-prace">https://mikroporady.pl/instrukcje-i-regulaminy/instrukcje/wybor-sposobu-rozwiazywania-umowy-o-prace</a>

Rozwiązanie i wygaśnięcie umowy o pracę – podsumowanie 

7nMEKCzrAC5LZDgMu3tojL_business-1149630_1920.jpg

Rozwiązanie i wygaśnięcie umowy o pracę – różnice i konsekwencje

Zdolność prawna oznacza bycie podmiotem praw i obowiązków określonych przez prawo cywilne. Zdolność tę posiadają osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne będące osobami prawnymi i niebędące osobami prawnymi, którym zdolność prawną nadają przepisy szczególne. Zdolność prawna jest atrybutem niezbywalnym, nie można jej się zrzec, nie podlega też ograniczeniom, ponieważ jest niestopniowalna.
Każdy człowiek nabywa zdolność prawną od chwili urodzenia i przysługuje mu ona aż do śmierci lub uznania za osobę zmarłą. Dokumentem potwierdzającym posiadanie omawianego atrybutu jest akt urodzenia.   
Jednostki organizacyjne zyskują zdolność, o której mowa, z chwilą wpisu do odpowiedniego rejestru lub na mocy ustawy, tracą ją natomiast wraz z wykreśleniem z rejestru lub dokonaniem likwidacji.



Czym jest zdolność prawna?

Zdolność do czynności prawnych oznacza zdolność do dokonywania tychże czynności we własnym imieniu, czyli między innymi do składania oświadczeń woli z zamiarem wywołania określonych skutków prawnych, zawierania umów, zaciągania zobowiązań i nabywania praw. Zdolność do czynności prawnych ulega stopniowaniu – może być pełna, ograniczona lub całkowicie zniesiona.
Pełną zdolność do czynności prawnych mają osoby fizyczne, które uzyskały pełnoletniość, czyli ukończyły 18. rok życia oraz nie zostały ubezwłasnowolnione. Przysługuje ona również jednostkom organizacyjnym, pod warunkiem, że posiadają zdolność prawną.



Zdolność do czynności prawnych

Ograniczona zdolność do czynności prawnych dotyczy małoletnich, którzy ukończyli 13. rok życia, aż do czasu osiągnięcia przez nich pełnoletniości oraz osób pełnoletnich ubezwłasnowolnionych częściowo. Ubezwłasnowolnienia częściowego można dokonać z powodu chorób i zaburzeń psychicznych, na przykład uzależnień od substancji psychoaktywnych. Polega ono na ustanowieniu kuratora dla pomocy osobie ubezwłasnowolnionej w prowadzeniu jej spraw. W takich przypadkach wymagana jest zgoda lub potwierdzenie przedstawiciela ustawowego przy zawieraniu umów czy zaciąganiu zobowiązań. Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może bez zgody opiekuna zawierać umowy w drobnych sprawach życia codziennego oraz rozporządzać swoim zarobkiem, chyba że sąd opiekuńczy postanowi inaczej.



Ograniczenia zdolności do czynności prawnych  

Brak zdolności do czynności prawnych charakteryzuje osoby, które nie ukończyły trzynastu lat, oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie. Ubezwłasnowolnić całkowicie można osobę po ukończeniu przez nią trzynastego roku życia, z powodu zaburzeń psychicznych uniemożliwiających kierowanie swoim postępowaniem. Osoba ubezwłasnowolniona całkowicie, która nie pozostaje już pod władzą rodzicielską, musi mieć opiekuna. Wszelkie czynności prawne dokonane przez taką osobę są nieważne, z wyjątkiem umów w drobnych sprawach życia codziennego, chyba że powodują one rażącą krzywdę tejże osoby.



Brak zdolności do czynności prawnych

7mV3wcbrWMgxDHi3f9rPFz_business-962364_1920.jpg

Zdolność prawna - czym się różni od zdolności do czynności prawnych? 

W związku z tym, że zostało coraz mniej czasu na wprowadzenie nowych regulacji, Dziennik Gazeta Prawna zapytała Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej, czy nadal planowane jest wprowadzenie zmian od 1 stycznia 2022 roku? Ministerstwo odpowiedziało twierdząco. Rząd nie zamierza zrezygnować ze zmiany.Łukasz Kozłowski z Federacji Przedsiębiorców Polskich powiedział w rozmowie z DGP, że założeniem Polskiego Ładu miało być premiowanie stosunku pracy jako podstawowej formy aktywności zawodowej.– Miał stać się on względem innych form zatrudnienia bardziej opłacalny. Tymczasem utrzymanie zbiegów tytułów w przypadku umów zlecenia podtrzymuje nierówności w kwestii ubezpieczeń społecznych, które powodują, że umowa o pracę jest często mniej atrakcyjna niż inne formy działalności zarobkowej. Zaburza to konkurencję, szczególnie tam, gdzie presja cenowa jest duża, np. na rynku zamówień publicznych – podkreślił ekspert z Federacji Przedsiębiorców Polskich.Łukasz Kozłowski nie ma jednak wątpliwości, że wejście w życie zmian musi poprzedzić odpowiednio długie vacatio legis. Podkreślił, że przedsiębiorcy muszą mieć czas na dostosowanie się do nowych warunków. Dlatego nie może być wprowadzona z dnia na dzień.Rząd niedługo zajmie się również projektem przepisów, które uregulują kwestie związane ze zbiegiem tytułów ubezpieczenia z ZUS i KRUS. Wynika tak z wykazu prac legislacyjnych Rady Ministrów. Zmiany te mają usunąć mankamenty w funkcjonowaniu rozwiązań w zakresie ubezpieczenia społecznego rolników.

Coraz mniej czasu na wprowadzenie zmian

4bKMoZEmRIvx7MtbpuVauG_EN_01475915_0008 (2).jpg

Oskładkowanie wszystkich coraz bliżej. Rząd nie odpuści nikomu

W piątkowym komunikacie Tauron poinformował o umowie zawartej ze Skarbem Państwa. Dotyczy ona warunkowej sprzedaży akcji spółki zależnej Tauron Wydobycie.W komunikacie podano, że umowę w tej sprawie podpisali wicepremier i minister aktywów państwowych Jacek Sasin oraz prezes grupy Tauron Paweł Szczeszek i wiceprezes Tomasz Szczegielniak. &quot;Zawarcie warunkowej umowy sprzedaży ze Skarbem Państwa przybliża nas do zakończenia procesu wydzielenia aktywów wydobywczych z grupy Tauron. To jeden z najważniejszych procesów restrukturyzacyjnych prowadzonych w grupie w ostatnich latach. Jego finalizacja przybliży nas do osiągnięcia założeń Zielonego Zwrotu Tauron poprzez odblokowanie potencjału inwestycyjnego grupy&quot; - powiedział Paweł Szczeszek, prezes zarządu Tauron Polska Energia, cytowany w komunikacie.Cena zbycia 1 zł została ustalona w następstwie wyceny akcji spółki wydobywczej przez zewnętrzny, niezależny podmiot doradczy. Uwzględnia ona długoterminowe projekcje finansowe obejmujące lata 2022-2049, poinformowała spółka. Do transakcji dojdzie nie wcześniej niż 31 grudnia 2022 roku, muszą zostać jeszcze spełnione warunki zawieszające. Są nimi niewykonanie przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (KOWR) prawa pierwokupu akcji i podwyższenie kapitału zakładowego Tauron Wydobycie, które zostanie dokonane przez emitenta w celu spłaty zadłużenia spółki Tauron Wydobycie wobec emitenta.Ofertę przeprowadzenia transakcji na takich zasadach ministerstwo aktywów państwowych złożyło Tauronowi już 13 września br.

Tauron sprzedaje kopalnie 

Dominującą spółką w Grupie Tauron jest Tauron Polska Energia. Spółka dysponuje kapitałem własnym w wysokości ponad 19 mld złotych oraz zatrudnia ponad 25 tys. pracowników. Tauron Wydobycie to spółka w 100 procentach zależna od Tauron Polska Energia. Zajmuje się wydobyciem, wzbogacaniem i sprzedażą węgla, jej kopalnie to Sobieski w Jaworznie, Janina w Libiążu oraz Brzeszcze w Brzeszczach.

Tauron Wydobycie 

2X5iqbOViQMH6wEefts35t_tauron wikimedia Mateusz Gielczynski.jpg

Tauron sprzedaje kopalnie. Skarb Państwa będzie mieć 100 procent akcji

Nie zawsze do współpracy dochodzi poprzez zawarcie umowy o pracę. Firma lub organizacja NGO nie musi na stałe zatrudniać pracownika. Dzieje się tak w szczególności, kiedy jednej stronie zależy na wykonaniu konkretnych usług lub dostarczeniu odpowiedniego produktu w określonym czasie. Przykładem może być chęć uzupełnienia swojego bloga firmowego o dziesięć nowych wpisów blogowych albo wykonanie logo czy strony internetowej. W tym przypadku najlepszym sposobem będzie zawarcie umowy cywilnoprawnej, którymi są umowa zlecenie i umowa o dzieło.

Czym jest umowa cywilnoprawna?

Umowy cywilnoprawne regulują zapisy Kodeksu Cywilnego. Według niego do zawarcia umowy o dzieło lub umowy zlecenie dochodzi wtedy, kiedy obydwie strony składają oświadczenie woli. Ono z kolei skutkuje powstaniem konkretnego stosunku prawnego. Jeśli chodzi o zapis tejże umowy, nie ma jasnych reguł co do jej utworzenia. Obowiązuje bowiem zasada swobody umów i jej ograniczenia. Na pewno trzeba podać dane zleceniobiorcy i zleceniodawcy lub zamawiającego i świadczącego usługi. Później kwestię wynagrodzenia, termin wykonania oraz najczęściej oświadczenie o prawach autorskich.

Jak dochodzi do zawarcia umowy cywilnoprawnej? 

Umowę zlecenie reguluje zapis artykułu 627 k.c., gdzie zamawiający zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia, a osoba przyjmująca zamówienie – do realizacji dzieła. W tym roku zostały wprowadzone nowe zmiany w przepisach. Od 1 stycznia 2021 roku przedsiębiorcy mają obowiązek informować o zawieranych umowach o dzieło do ZUS. Jednakże należy pamiętać, że „nie ma obowiązku informowania ZUS o zawartych umowach o dzieło podmiot lub jednostka organizacyjna […] jeżeli nie jest płatnikiem składek”. Z kolei jeśli umowę zawarła osoba publiczna, ma ona obowiązek zgłosić zawartą umowę o dzieło bez względu na to, czy jest płatnikiem składek.

Opodatkowanie umów cywilnoprawnych – umowa o dzieło

Jeśli zawarłeś umowę o dzieło po 1 stycznia 2021 r., masz obowiązek wykazać ją na formularzu RUD „<a href="https://www.zus.pl/o-zus/aktualnosci/-/publisher/aktualnosc/1/od-1-stycznia-2021-r_-trzeba-informowac-zus-o-zawarciu-umowy-o-dzielo/3746272">Zgłoszenie umowy o dzieło</a>”. Należy dostarczyć stosowną informację do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przeciągu siedmiu dni od zawarcia umowy. Jeśli nie spełnisz swojego obowiązku – czeka Cię kara grzywny w wysokości nawet 5000 zł. Pamiętaj, że nie masz obowiązku zgłaszania umowy o dzieło również wtedy, kiedy:<ul><li>podpisałeś umowę z własnym pracownikiem;</li><li>świadczysz usługi na rzecz swojego pracodawcy;</li><li>wykonujesz dzieło, które należy do zakresu usług świadczonych w ramach działalności gospodarczej.</li></ul>

Jak zgłosić umowę o dzieło?

6u1gIt1NNqaGR26T1cjvRD_pieniądze1-biznesinfo.jpg

Opodatkowanie umów cywilnoprawnych – kompendium wiedzy

W starożytnym Rzymie, z którego pochodzi nie tylko słowo „cotractus” oznaczające umowę, ale również wiele konstrukcji prawnych używanych do dziś, prawie wszystkie zawierane umowy były umowami ustnymi. Proces zawierania kontraktu – umowy ustnej,  mógł być z
kolei bardzo skomplikowany i wymagać np. uczestnictwa świadków. Nie zmienia to
jednak faktu ogólnego zamiłowania Rzymian do umowy ustnej. Współczesne prawo
cywilne ma swoje korzenie w starożytnym Rzymie. W związku z tym wiele
instytucji prawnych jest bardzo podobnych. Jedną z nich jest właśnie umowa ustna.

Pochodzenie umowy ustnej

Umowa cywilnoprawna to w prawie cywilnym porozumienie dwóch lub więcej stron, które ustalają między sobą wzajemne prawa lub obowiązki. Aby umowa była ważna, musi:<ol><li>składać się z przynajmniej dwóch zgodnych względem siebie oświadczeń woli;</li><li>określać przedmiot umowy;</li><li>określać jego cenę.</li></ol>Umową ustną z kolei nazywamy umowę zawartą pomiędzy dwoma stronami w sposób werbalny, bez zapisywania praw i obowiązków z niej wynikających w postaci dokumentu. Takie umowy zazwyczaj zawierane są w przypadku tzw. umów dnia codziennego, czyli prostych czynności cywilno-prawnych takich jak np. transakcja kupna towaru w sklepie. Co ważne, umowy ustne mogą zawierać również osoby, które nie posiadają pełnej zdolności do czynności prawnych, czyli także dzieci i młodzież.

Czym jest umowa ustna?

To, czego Rzymianie nie znali, to tzw. zasada swobody zawierania umów zawarta w art. 58 par. 1 kodeksu cywilnego głosząca, że: „Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy”Oznacza to, że o ile ustalenia nie będą sprzeczne z prawem, strony mogą kształtować wzajemne prawa i obowiązki w swobodny sposób. Kodeks cywilny nie zabrania zawierania umów ustnych, strony mogą je więc swobodnie zawierać.

Czy umowa ustna jest ważna?

W przypadku, gdy druga strona nie chce wywiązać się z zawartej umowy, możemy dochodzić swoich praw w sądzie. Nawet w przypadku, gdy pomiędzy stronami nie doszło do podpisania pisemnej umowy. Dochodzenie naszych praw przed sądem bez pisemnej umowy będzie co prawda utrudnione z powodu możliwego braku dowodu zawarcia umowy. Strona może jednak powoływać się np. na zeznania świadków lub przedstawić dowód w postaci korespondencji.

Co zrobić, jeśli druga strona nie wywiązuje się z umowy?

5dwJyrWTptZFhkECselfys_Umowa ustna.jpg

Umowa ustna - czy taki rodzaj zawarcia umowy jest ważny?

W przepisach prawnych, odpowiedzialność odszkodowawcza to obowiązek naprawienia szkody, która wyniknęła w następstwie wykonanych działań lub z braku podjęcia działań. Dokładnie określają ją Artykuły 361-362 Kodeksu karnego:„Art. 361. § 1. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.§ 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.Art. 362. Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.”
Innymi słowy, obowiązek odszkodowawczy występuje w momencie:<ul><li>zdarzenia, z którym przez przepisy związana jest odpowiedzialność danej osoby, na przykład w przypadku jej działania lub zaniechania,</li><li>powstania szkody majątkowej lub niemajątkowej,</li><li>zaistnienia związku przyczynowego między zdarzeniem a szkodą.</li></ul>Jeżeli strony umowy w dokumencie nie zawarły postanowienia regulującego zakres odszkodowania, zgodnie obowiązującym prawem odszkodowanie opiewa wówczas straty poniesione przez poszkodowanego oraz korzyści, które by mu przysługiwały, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Według własnej woli można dokonać zapisu odszkodowawczego w umowie, gdzie mamy możliwość modyfikacji zakresu uszczerbku, który należy naprawić, i metody obliczania wartości tego uszczerbku. Wynika z tego, że można ograniczyć odpowiedzialność, nie ujmując w postanowieniu regulującym odszkodowanie między innymi rekompensaty utraconych możliwych korzyści lub określając konkretną kwotę, do której dłużnik ponosi odpowiedzialność finansową.

Czym jest odpowiedzialność odszkodowawcza?

Artykuł 483 Kodeksu cywilnego stanowi, że w umowie może zostać zastrzeżony zapis, który zobowiązuje do naprawienia szkody wynikającej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego, poprzez zapłatę kary umownej, która jest określoną sumą. Jest to alternatywą odszkodowania, lecz należy pamiętać, że zapis nie dotyczy niedotrzymania zobowiązania finansowego. W przeciwieństwie do uzyskania odszkodowania, dochodzenie wypłaty kary umownej jest łatwiejsze i bardziej wygodne dla wierzyciela, ponieważ nie musi on wykazywać istnienia szkody lub jej wysokości. W przypadku umieszczenia w umowie zapisu o karze umownej, konieczne jest określenie kwoty kary, równomiernie do możliwej poniesionej szkody z zastrzeżeniem możliwości przeniesienia wysokości kary. W praktyce jest to ważne w sytuacji, gdy poniesiona szkoda jest większa niż określona w umowie kwota kary. W takiej sytuacji dłużnik nie ma obowiązku pokrywania całej wartości poniesionej szkody. Kara umowna nie ma także zastosowania w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez okoliczności, na które dłużnik nie miał wpływu i nie może za nie ponieść odpowiedzialności.  Dłużnik nie może podjąć samodzielnej decyzji o niewykonaniu zobowiązania, a w zamian zapłaty kary umownej. Jeżeli chce się uciec do takiego rozwiązania, musi na nie wyrazić zgodę wierzyciel.

Kara umowna

W trakcie odbywania się negocjacji umowy, często dochodzi do prób ograniczenia odpowiedzialności odszkodowawczej. Jest to metoda zabezpieczenia dłużnika przed ponoszeniem wysokich kosztów. Można to osiągnąć poprzez zastosowanie:<ul><li>limitu kar umownych - zapis, który określa kwotę, do której wierzyciel może ubiegać się zapłaty od dłużnika,</li><li>ograniczenia odpowiedzialności za utracone korzyści - w umowie zostaje zawarty zapis wyłączający potencjalne utracone korzyści z odpowiedzialności dłużnika, czyli nie rekompensuje on wartości możliwych zysków, które byłyby uzyskanie gdyby dopełniono umowy,</li><li>usunięcia możliwości płacenia roszczeń za szkody pośrednie,</li><li>wprowadzenie ograniczenia odpowiedzialności do wartości wynagrodzenia za wykonanie umowy,</li><li>wyłączenie odpowiedzialności za konkretne i określone w umowie rodzaje szkody, np. szkody osobowej.</li></ul>

Ograniczenie odpowiedzialności odszkodowawczej

Są rodzaje umów, które pozwalają na jej wypowiedzenie bez podania konkretnej przyczyny lub bez okresu wypowiedzenia, jest to między innymi umowa zlecenie czy umowa o świadczenie usług. Jednak są sytuacje, gdy wypowiedzenie takiej umowy może skutkować koniecznością zapłaty odszkodowania. Rościć prawa do odszkodowania można:<ul><li>w sytuacji, gdy wypowiedzenie umowy jest skutkiem powstania szkody - konieczność wypłaty odszkodowania jest związana wtedy z niewykonaniem lub niewłaściwym wykonaniem umowy, a nie samym jej wypowiedzeniem,</li><li>gdy wypowiedzenie umowy jest przyczyną powstania szkody - konieczność zapłaty odszkodowania występuje, gdy przez fakt wypowiedzenia umowy przez jedną stronę bez zachowania okresu wypowiedzenia lub przed upływem czasu spowodował szkodę dla drugiej strony stosunku prawnego.</li></ul>

Odpowiedzialność odszkodowawcza a wypowiedzenie umowy

3cw0lsBWf2u2QdzwXntXsI_business-962355_1920.jpg

Odpowiedzialność odszkodowawcza - ważna klauzula w umowach

Zanim będziemy mogli przeanalizować najważniejsze różnice pomiędzy tymi typami umów, należy w pierwszej kolejności zrozumieć, czym są te – wciąż bardzo popularne – formy umów pomiędzy przedsiębiorcą a osobą, która podejmuje jakąś pracę względem niego. 

Kwestie związane z formalnościami odnośnie do tych umów są regulowane nie w kodeksie pracy, a w ustawie z dnia 23. kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny. Stąd też między innymi określane są mianem umów cywilnoprawnych. A czym w zasadzie są te umowy?

Umowa zlecenie – zobowiązuje zleceniobiorcę (pracownika) do wykonania pewnej określonej czynności prawnej na rzecz zleceniodawcy. W przypadku umowy zlecenie trzeba zaznaczyć, że zleceniobiorca nie jest odpowiedzialny za ostateczny efekt przedmiotu umowy, a tylko za wykonanie zleconych czynności.

Umowa o dzieło – w tym przypadku osoba zlecająca dzieło zobowiązuje osobę przyjmującą zlecenie do wykonania określonego dzieła w zamian za ustalone wcześniej wynagrodzenie. Kluczowe w przypadku umowy o dzieło jest ‘stworzenie’ czegoś – np. przedmiotu codziennego użytku.

Definicje umowy o dzieło i umowy zlecenie

Pierwszą rzeczą, która narzuca się, kiedy rozmawiamy o umowach cywilnoprawnych jest to, że obie z kilku powodów nazywane są ‘śmieciówkami’, co ma oddawać ich charakter względem pracownika – a w zasadzie zwracać uwagę na rzeczy, których te umowy nie gwarantują stawiając pracownika w gorszej sytuacji na przyszłość (teoretycznie). Ale po kolei. Cechami wspólnymi umowy zlecenie i umowy o dzieło jest:

<ul><li>Brak przywilejów i praw pracowniczych – w przypadku umów o dzieło i umów zlecenie wykonawcy i zleceniobiorcy nie posiadają praw i przywilejów pracowniczych, bo de facto pracownikami nie są. Osobom pracującym na umowie zlecenie czy o dzieło nie przysługują np. płatne urlopy. </li></ul>

<ul><li>Brak przymusu pracy w wyznaczonych warunkach – choć wielu pracodawców dość swobodnie interpretuje przepisy kodeksu cywilnego, tak teoretycznie w przypadku umów zlecenie i umów o dzieło nie ma możliwości nałożenia na pracownika ram określających miejsce i czas wykonywania zlecenia. Szczególnie w przypadku umowy o dzieło, która nazywana jest często umową rezultatu – co oznacza, że wykonawca rozliczany jest na podstawie skończonego dzieła. </li></ul>

<ul><li>Adresat umowy – teoretycznie adresatami umów zlecenie i umów o działo są te same grupy osób. Takie które posiadają ubezpieczenie, inne źródło utrzymania (opłacające składki emerytalne), czy wykonujące wolne zawody – umowa może być wszak zawarta pomiędzy zleceniodawcą a wykonawcą posiadającym zdolność do czynności prawnych. </li></ul>

Podobieństwa w umowie o dzieło i umowie zlecenie

Skoro omówiliśmy najważniejsze podobieństwa pomiędzy umowami o dzieło i umową zlecenie warto pochylić się nad różnicami pomiędzy nimi. Jakie są najbardziej istotne różnice?

<ul><li>Wynagrodzenia – w przypadku umowy o dzieło wynagrodzenie jest obligatoryjne, natomiast nie jest obwarowane kwestiami płacy minimalnej, jeśli nie zostanie ono wprost wskazane w umowie to stosowane powinno być wynagrodzenie standardowe wyliczone np. na podstawie średniej krajowej za dane dzieło/przedmiot/usługę. W przypadku umowy zlecenie, wynagrodzenie zazwyczaj jest wpisane w umowę, choć nie musi być. Jeśli jednak się pojawia – wówczas obowiązuje stawka minimalna która w 2020 wynosiła 17zł brutto za godzinę.</li></ul>

<ul><li>Składki – w przypadku umowy zlecenie potrącane są składki ZUS wysokość potrąceń uzależniona jest jednak od tego, czy zleceniobiorca posiada inne ubezpieczenia wynikające ze statusu studenta lub umowy o pracę czy nie. W przypadku umowy o dzieło – ta nie podlega składkom na ubezpieczenie zdrowotne ani żadnym składkom z pakietu socjalnego. W związku z tym powstają różnice w dostępie do pomocy medycznej i socjalnej. Osoby zatrudnione w ramach umowy zlecenie, które dobrowolnie opłacają składki chorobowe mają prawo do opieki zdrowotnej także w przypadku opieki specjalistycznej, w przypadki nieopłacania tych składek korzystać mogą tylko z opieki gwarantowanej przez POZ. W przypadku osób wykonujących tylko umowę o działo, bez jakichkolwiek innych źródeł dochodu czy oskładkowania – te upoważnione są tylko do
korzystania z opieki gwarantowanej przez POZ. </li></ul>

Różnice w umowie zlecenie a umowie o dzieło

Zarówno umowa o dzieło, jak i umowa zlecenie są umowami cywilnoprawnymi, które w założeniu kierowane są do osób ubezpieczonych, posiadających inne źródło dochodów lub przedstawicieli wolnych zawodów. To co je różni, to kwestie związane przede wszystkim ze składkami ZUS czy prawiem do opieki socjalnej.

Czy słusznie nazywane są śmieciówkami – na to pytanie nie można odpowiedzieć jednoznacznie twierdząco lub przecząco. Niemniej jednak nadużywanie tych rodzajów umów przez niektórych pracodawców z całą pewnością się do tego przyczyniło.

 

Bibliografia

<a href="https://www.zadluzenia.com/umowa-zlecenia-a-umowa-o-dzielo/">https://www.zadluzenia.com/umowa-zlecenia-a-umowa-o-dzielo/</a>

<a href="https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-umowa-zlecenie-a-umowa-o-dzielo">https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-umowa-zlecenie-a-umowa-o-dzielo</a>

<a href="https://asystentbhp.pl/umowa-o-dzielo-a-umowa-zlecenia-roznice-i-podobienstwa/">https://asystentbhp.pl/umowa-o-dzielo-a-umowa-zlecenia-roznice-i-podobienstwa/</a>

<a href="https://rpms.pl/roznice-pomiedzy-umowa-o-dzielo-i-umowa-zlecenia-w-kontekscie-obowiazku-zglaszania-do-zus-umow-o-dzielo-od-2021/">https://rpms.pl/roznice-pomiedzy-umowa-o-dzielo-i-umowa-zlecenia-w-kontekscie-obowiazku-zglaszania-do-zus-umow-o-dzielo-od-2021/</a>

 <a href="https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-umowa-o-dzielo-umowa-zlecenie-podobienstwa-roznice">https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-umowa-o-dzielo-umowa-zlecenie-podobienstwa-roznice</a>

Podsumowując 

56AfUM9xdlX5vBws4NGwpU_signature-3113182_1920.jpg

Umowa o dzieło i umowa zlecenie – podobieństwa i różnice. 

Pierwszym spotkanym terminem przy non-dicslosure agreement jest informacja poufna. Mimo iż w każdej firmie mamy z nimi do czynienia, nie każdy dobrze rozumie, czym one są. Ochrona ich jest podstawowym fundamentem bezpiecznego funkcjonowania każdej firmy. Warto jest więc przyjrzeć im się bliżej. W największym skrócie, informacjami poufnymi jest posiadanie takiej wiedzy, która nie jest ogólnodostępna i powszechnie znana osobom np. w danej branży. Najlepiej jest zobrazować kilka sytuacji. NIP, REGON czy adres siedziby firmy są dostępne w Krajowym Rejestrze Sądowym. Oznacza to, że informacje są jawne, a więc można je ujawniać na zewnątrz. Natomiast baza klientów bądź propozycje przetargów, o których Cię powiadomiono, są informacjami poufnymi. Gdybyś ich nie chronił – po pierwsze, złamałbyś na pewno przepisy RODO. Po drugie, miałbyś do czynienia z sytuacją, w której co chwila ktoś podbiera Ci klientów. Już wiesz, dlaczego posiadanie dobrej strategii ochrony tych danych jest ważne?

Poufne informacje – czym są?

Jedną z cech informacji poufnych jest podjęcie działań przez przedsiębiorcę w celu ich ochrony. Osoba w posiadaniu nieznanych informacji zastrzega sobie, aby poufne informacje nie dotarły do osób trzecich. W tym celu może:<ul><li>oznaczać przekazywane dokumenty jako informacje poufne;</li><li>zabezpieczać poufne informacje poprzez np. systemy informatyczne, które mają za zadanie zabezpieczyć dostęp do tych danych;</li><li>zawierać z pracownikami i klientami umowy o zachowanie poufności.</li></ul>

Jak chronić poufne dane

Zapewne już znasz odpowiedź. Umowa NDA jest absolutną podstawą firmy, którą powinieneś zawierać stale ze swoimi pracownikami i kontrahentami. Dzięki temu na drugiej stronie będą ciążyć pewne obowiązki. Należą do nich między innymi:<ul><li>ochrona dostępu co do przedmiotu zawartej umowy;</li><li>użytkowanie informacji poufnych jedynie w tym zakresie, w jakim został on zawarty w umowie;</li><li>zapewnienie odpowiedniego przechowywania informacji – takiego, który uchroni przekazanie poufnych informacji osobom trzecim.</li></ul>

Umowa NDA – czy warto ją zawrzeć?

Nie ma tak naprawdę uniwersalnego wzoru na to, aby sporządzić umowę o zachowanie poufności. Wszystko zależy od charakteru świadczonych usług i prowadzonego przedsiębiorstwa. Jednakże warto pamiętać o podstawowych zapisach. Na początek warto jest spisać preambułę. Jest ona określeniem kontekstu sporządzania umowy. Niezwykle ważna okazuje się być w przypadku sporu – wskazuje istotne wskazówki interpretacyjne. Następnym ważnym punktem będzie określenie informacji poufnych. W tym celu możesz zajrzeć do art. 11 ust. 2 Ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (<a href="http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19930470211">UZNK</a>), gdzie zostały określone informacje poufne. Jednakże najlepiej jest dopasować opis do indywidualnych potrzeb. Oprócz tego należy przekazać informacje dotyczące obowiązku ochrony informacji poufnych. Można również wskazać, w jakich sytuacjach można odejść od zachowania poufności przy informacjach, o których traktuje umowa.

Umowa NDA – co powinna zawierać?

7iweLbMfijs8LGCEIeOpN0_files-1614223_1920.jpg

Umowa NDA – co powinna zawierać i czy warto ją zawrzeć

Zanim przejdziemy do omówienia tego, jak funkcjonuje umowa przedwstępna z zadatkiem, porozmawiajmy o samej umowie przedwstępnej. Umowa przedwstępna zawierana jest po to, aby zabezpieczyć ustalenia warunków, jakie znajdą się na umowie przyrzeczonej (czyli właściwej umowie sprzedaży – w tym wypadku sprzedaży nieruchomości). Celem jej zawarcia jest zabezpieczenie możliwości zawarcia umowy ostatecznej – przyrzeczonej w momencie, kiedy obie strony są zgodne co do warunków, na jakich będzie ona zawierana, lecz nie są jeszcze gotowe na to, aby umowę zawrzeć. Hipotetycznie – jeśli nabywca oczekuje na
potwierdzenie uzyskania kredytu na zakup nieruchomości, ale ma 100% pewności, że taki uzyska. Zawarcie umowy przedwstępnej zazwyczaj wiąże się z zadatkiem, choć oczywiście nie jest on obligatoryjną częścią tego typu umów.

Charakterystyka umowy przedwstępnej 

Aby poprawnie rozważyć kwestię zadatku, należy najpierw zaznaczyć, że mimo iż niekiedy zamiennie nazywany jest zaliczką, to stanowi od zupełnie odrębny mechanizm związany z płatnościami. Zadatek to specyficzna forma zabezpieczenia umowy płatnością, generująca specyficzne skutki prawne. 

Jeśli postanowienia umowy nie stanowią inaczej, to zwyczajowo zadatek wpłacony przy zawarciu umowy powoduje pewne skutki prawne. W przypadku niewywiązania się strony kupującej z zawartego porozumienia dochodzi do przepadku zadatku na rzecz sprzedającego, natomiast w przypadku, gdy to sprzedający nie wywiąże się z umowy i nie sprzeda nieruchomości, pomimo przyjęcia zadatku zwyczajowo jest zobowiązany do zwrotu dwukrotności wysokości otrzymanych środków z tytułu zadatku. Zadatek w przypadku realizacji umowy jest wliczany w poczet płatności lub jeśli z przyczyn formalnych nie jest to
możliwe – zwracany. Zwrot zadatku może mieć miejsce również w przypadku rozwiązania umowy za obustronnym porozumieniem lub zerwania jej z przyczyn niezależnych od stron umowy. 

Tym zadatek różni się od zaliczki, że chociaż ta ma takie same funkcje, jeśli chodzi o wejście na poczet przyszłego zakupu lub przepadku w przypadku wycofania się kupującego z umowy, tak zaliczka nie powoduje skutków prawnych w postaci zwrotu z nawiązką w przypadku wycofania się sprzedającego z umowy.

Zadatek – czym jest i jakie niesie skutki prawne

Umowa przedwstępna z zadatkiem to nic innego, jak umowa mająca wszystkie cechy umowy przedwstępnej, zawierająca klauzulę określającą zadatek – jego wysokość i konsekwencje odnośnie do tegoż w przypadku niewywiązania się z umowy przez którąś ze stron. Umowa przedwstępna z zadatkiem swoją budową nie wyróżnia się w szczególny sposób, zazwyczaj dzieli się na takie sekcje jak:

<ul><li>Określenie stron – w której to sekcji, jak nazwa wskazuje, określane są strony umowy. Oczywiście określenie stron nie powinno pozostawiać żadnych wątpliwości odnośnie do tożsamości podmiotów umowy, dlatego używany jest w cym celu zazwyczaj numer PESEL</li></ul>

<ul><li>Oświadczenia stron – w tej sekcji, osoba sprzedająca nieruchomość zazwyczaj dokonuje oświadczenia z dokładnym wskazaniem, że jest właścicielem lokalu, którego umowa dotyczy. Również w tej sekcji konieczne jest szczegółowe opisanie detali lokalu, jego stanu prawnego, uwzględnienie księgi wieczystej etc. </li></ul>

<ul><li>Określenie przedmiotu umowy – należy pamiętać, że przedmiotem umowy przedwstępnej nie jest mieszkanie, tylko zobowiązanie się stron do zawarcia umowy sprzedaży. Nie należy popełniać błędu i mylić tych pojęć.</li></ul>

<ul><li>Cena – określenie ceny ostatecznej sprzedaży lokalu. Kwotę podaje się zwyczajowo zarówno w formie słownej jak i liczbowej, dzieje się tak po to, aby uniknąć ewentualnych nieporozumień. </li></ul>

<ul><li>Zawarcie umowy przyrzeczonej/kary umowne – istotny elementy umowy przedwstępnej, który określa termin zawarcia umowy przyrzeczonej (czyli właściwej umowy sprzedaży lokalu), a także określa kwestie takie jak wysokość zadatku i kar umownych wynikających z niewywiązania się z zawartej umowy. </li></ul>

<ul><li>Przekazanie lokalu – w umowie przedwstępnej mogą znaleźć się również informacje o dacie czy charakterze przekazania lokalu po zawarciu umowy przyrzeczonej. W tym punkcie zazwyczaj umieszcza się też formę potwierdzenia przekazania lokalu (protokół zdawczo – odbiorczy). </li></ul>

<ul><li>Postanowienia końcowe – każda umowa zawiera postanowienia końcowe, celem ich spisania jest wskazanie ewentualnego kierunku interpretacji poszczególnych zapisów w razie jakichkolwiek niejasności. Zazwyczaj postanowienia końcowe zawierają standardowe formuły takie jak:</li></ul>

W sprawach nieuregulowanych w Umowie zastosowanie mają przepisy Kodeksu cywilnego.
Wszelkie zmiany Umowy wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności. Umowę sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze Stron.

 

Bibliografia

<a href="https://www.nieruchomosci-online.pl/porady/umowa-przedwstepna-sprzedazy-mieszkania-z-zadatkiem-wzor-umowy-z-komentarzem-prawnym-13064.html">https://www.nieruchomosci-online.pl/porady/umowa-przedwstepna-sprzedazy-mieszkania-z-zadatkiem-wzor-umowy-z-komentarzem-prawnym-13064.html</a>

<a href="https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-umowa-przedwstepna-z-zadatkiem-na-co-uwazac-i-jak-zabezpiecza">https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-umowa-przedwstepna-z-zadatkiem-na-co-uwazac-i-jak-zabezpiecza</a>

<a href="https://www.infor.pl/prawo/umowy/dom/218489,Zadatek-a-zaliczka-przy-umowie-przedwstepnej-zakupu-nieruchomosci.html">https://www.infor.pl/prawo/umowy/dom/218489,Zadatek-a-zaliczka-przy-umowie-przedwstepnej-zakupu-nieruchomosci.html</a>

<a href="https://www.oferty.net/prawo/html/umowa-przedwstepna-sprzedazy-z-zadatkiem">https://www.oferty.net/prawo/html/umowa-przedwstepna-sprzedazy-z-zadatkiem</a>

<a href="https://www.morizon.pl/blog/wp-content/uploads/2015/10/Umowa-przedwstepna-sprzedazy-mieszkania-z-zadatkiem-wz%C3%B3r.pdf">https://www.morizon.pl/blog/wp-content/uploads/2015/10/Umowa-przedwstepna-sprzedazy-mieszkania-z-zadatkiem-wz%C3%B3r.pdf</a>

Umowa przedwstępna z zadatkiem

6G4gxlDwUXhJcmsCTv2LZp_money-2928309_1920.jpg

Klauzule niedozwolone, zwane inaczej klauzulami abuzywnymi, to wzorcowe postanowienia umów, które kształtują obowiązki i prawa konsumenta w sposób niezgodny z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. To, czy dana klauzula zawarta w umowie będzie uznana za abuzywną, zależy od tego, czy sposób, w jaki kształtuje prawa i obowiązki konsumenta, jest sprzeczny z dobrymi obyczajami lub, gdy świadczący usługę wykorzystuję swoją pozycję do wzmocnienia swoich interesów. Często tak właśnie dzieje się w przypadku podpisywania umowy z bankiem.
Klauzule abuzywne dotyczą wyłącznie umów pomiędzy przedsiębiorcami a konsumentami.
Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego, zapis umowny, aby zostać uznany za klauzulę abuzywną, musi:<ul><li>Kształtować prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami;</li><li>Rażąco naruszać interes konsumenta;</li><li>Konsument nie uzgodnił zapisu umowy w sposób indywidualny- tzn. że nie miał realnego wpływu na jego kształt;</li><li>Nie może określać głównych świadczeń stron;</li></ul>Przykłady klauzul abuzywnych:<ul><li>uprawniające kontrahenta do jednostronnej zmiany umowy bez ważnej przyczyny;</li><li>ograniczające odpowiedzialność kontrahenta za szkody;</li><li>uzależniające zawarcie umowy od przyrzeczenia przez konsumenta zawierania kolejnych umów podobnego typu;</li><li>uzależniające dokonanie świadczenia od okoliczności zależnych tylko od kontrahenta;</li><li>przyznające kontrahentowi możliwość dokonywania jedynej wiążącej interpretacji umowy.</li></ul>

Czym są klauzule abuzywne?

Jeśli zapis umowny wydaje się podejrzany, aby ustalić, czy można go zanegować, trzeba sprawdzić, czy faktycznie jest niedozwolony. W pierwszej kolejności należy porównać go z przepisami artykułu 3853 kodeksu cywilnego, który zawiera tzw. szarą listę, czyli katalog klauzul abuzywnych. Należy zaznaczyć, że katalog nie jest zbiorem zamkniętym i za klauzule abuzywną mogą zostać uznane zapisy, które się w nim nie znalazły. Kolejnym krokiem jest porównanie zapisów umowy z pozycjami zawartymi w rejestrze klauzul umownych udostępnionych przez UOKiK.
Jeśli w dalszym ciągu zapisy umowy wydają się podejrzane, a nie znaleźliśmy odpowiadającemu im przykładu, najlepszym wyjściem będzie konsultacja z prawnikiem.

Co zrobić w przypadku klauzuli abuzywnej?

W przypadku, gdy bank pomimo zastrzeżeń ze strony konsumenta nie chce wycofać z umowy podejrzanej klauzuli, to kredytobiorca ma prawo udać się do sądu. Sposób postępowania przed sądem zależy od tego, czy doszło do podpisania umowy.W przypadku, gdy nie doszło do podpisania umowy, postępowanie prowadzone jest w tzw. trybie abstrakcyjnym. Jest on regulowany przez Ustawę o ochronie konkurencji i konsumentów. Organem, który kontroluje zapisy umowy, jest Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Konsument, który jest zaniepokojony brzmieniem zapisu umownego i ma uzasadnione wątpliwości co do jego zgodności z prawem, zawiadamia o tym UOKiK. Decyzja prezesa ma skutek wobec przedsiębiorcy, który zawarł klauzulę, wobec wszystkich konsumentów, którzy zawarli z nim umowę.W sytuacji, gdy konsument zawarł już umowę z bankiem, postępowanie prowadzone jest w trybie kontroli incydentalnej. W tym przypadku konsument kieruje powództwo do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o uznanie zapisów konkretnej umowy za klauzule abuzywne. Sąd może wtedy uznać roszczenie za uzasadnione i uchylić klauzulę. Co ważne, pozostała część umowy pozostaje w dalszym ciągu wiążąca.

Co zrobić, jeśli bank nie zgadza się na usunięcie klauzuli abuzywnej?

Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK) prowadzi rejestr klauzul niedozwolonych. Zawiera zbiór klauzul, które sąd uznał za abuzywne. Do rejestru, klauzule wpisywane są urzędowo, średnio raz na dwa miesiące. Do dziś wpisano około 5000 różnego rodzaju niedozwolonych zapisów.

Rejestr klauzul niedozwolony

7snsInMufOWVfuxx15MPs_writing-1149962_1280.jpg

Klauzule abuzywne w umowach kredytowych - czym są

Oferta w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest oświadczeniem woli zawarcia umowy, które
oferent składa odbiorcy oferty (oblatowi) i stanowi zobowiązanie prawne. Oferta musi określać istotne postanowienia tej umowy i choć nie istnieje prawna definicja owych postanowień, zazwyczaj rozumie się przez nie rodzaj umowy, przedmiot świadczenia, cenę. Jeśli nie zawiera tych elementów, nie zasługuje na miano oferty, a jedynie zaproszenia do zawarcia umowy.Oferta jest więc jednoznaczną, precyzyjną i konkretną propozycją zawarcia konkretnej umowy,
kierowaną do kontrahenta, natomiast zaproszenie do zawarcia umowy pozostaje informacją o
możliwości zawarcia określonej umowy.

W myśl powyższej definicji wspomniane na początku ogłoszenia, na przykład o wynajmie
mieszkań czy sprzedaży auta oraz reklamy produktów bankowych uznaje się za zaproszenie do zawarcia umowy, a nie ofertę handlową sensu stricto.Warunki przedstawione w formie oferty są warunkami ostatecznymi, które już nie mogą ulec
zmianie ani podlegać negocjacjom – kontrahent musi się do nich jednoznacznie ustosunkować, może je przyjąć lub odrzucić w całości.Oferta handlowa może być złożona na różne sposoby – pisemnie, ustnie, elektronicznie lub za pomocą innego środka porozumiewania się na odległość. Zdarza się, że oferta jest skierowana nie tylko do jednego adresata (osoby lub przedsiębiorstwa), ale do większej grupy oblatów, w takiej sytuacji oferent powinien z każdym z nich zawrzeć osobną umowę.

Definicja oferty według Kodeksu Cywilnego

Treść oferty handlowej musi być skonstruowana tak, by nie pozostawiać żadnych wątpliwości na temat warunków umowy sprzedaży lub kupna towarów bądź usług. Zawarcie umowy następuje niejako przez samo przyjęcie oferty w jej pierwotnej postaci, bez zmian i uzupełnień.Jak wspomniano powyżej, elementem oferty musi być określenie istotnych postanowień przyszłej umowy, w sposób stanowczy i precyzyjny. Istotne jest również podanie terminu ważności oferty, ponieważ jego brak może stanowić ryzyko dla przedsiębiorcy i wymuszać na nim niekorzystne operacje. Z definicji, jeśli nie ma podanego w ofercie terminu ważności, przestaje ona obowiązywać, jeśli oblat nie zaakceptował jej niezwłocznie, gdy była przekazywana w sposób bezpośredni (telefonicznie, osobiście) lub nie przesłał oświadczenia woli w czasie, w którym mógł się zapoznać z ofertą, gdy była przedstawiona w inny sposób, niż bezpośredni.Jako rodzaj pisma oficjalnego, oferta powinna mieć określoną strukturę i powinna zawierać
następujące elementy: 
• tytuł;
• nazwę firmy adresata;
• dane oferenta, w tym adres, NIP, KRS i kwotę kapitału zakładowego i jego krótką, lecz
treściwą prezentację;
• opis oferowanych produktów lub usług — kluczowy składnik każdej oferty handlowej;
• cennik;
• informacje techniczne — na przykład sposób realizacji zamówień, dane techniczne,
katalogi, gwarancje.W języku potocznym często używa się słowa oferta na określenie zaproszenia do zawarcia umowy – należy mieć świadomość, że są to dwie różne formy, pociągające za sobą odmienne konsekwencje prawne. Szczególną czujność powinni zachować przedsiębiorcy, którzy formułują informacje handlowe. Jeśli nadawca nie zastrzeże, że informacja nie stanowi oferty w ujęciu Kodeksu cywilnego, a adresat przyjmie warunki, wówczas umowa musi zostać zrealizowana w dosłownym brzmieniu.

Jakie elementy powinna zawierać oferta handlowa?

iigE4khaMRj7Y0kfsoDwS_Oferta handlowa.jpg

Oferta handlowa – czym jest i z jakich elementów powinna się składać​? 

Weksel to rodzaj papieru wartościowego, który zabezpiecza umowę pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem. Stanowi zobowiązanie wystawcy do obligatoryjnej spłaty określonej sumy pieniężnej w wyznaczonym terminie, nakładając na osobę podpisaną bezwarunkową odpowiedzialność. Sporządza się go według przepisów prawa wekslowego. Specjalnym rodzajem weksla jest weksel in blanco, który zazwyczaj stanowi pusty blankiet, na którym widnieje tylko podpis wystawcy. Stąd pojawia się potrzeba spisania dodatkowej umowy między stronami, dookreślającej warunki realizacji weksla, w postaci właśnie deklaracji wekslowej.


Co to jest weksel?

Deklarację wekslową sporządza się najczęściej w sytuacji zaciągania lub poręczania kredytu bankowego, pożyczki czy jako zabezpieczenie umowy dostawy. Służy ona głównie interesom dłużnika i to on powinien przede wszystkim zabiegać o jej sformułowanie, ponieważ na jego barkach spoczywa ciężar dowodu, że weksel został wypełniony niezgodnie z zawartym porozumieniem. W przeciwnym wypadku wierzyciel mógłby uzupełnić weksel in blanco na dowolną kwotę, nawet znacznie przewyższającą sumę zaciągniętej pożyczki. Dzięki deklaracji wekslowej dłużnik, w razie konieczności, łatwo udowodni przed sądem swoje racje, a odpowiedzialność wekslową będzie ponosił tylko do sumy wskazanej w deklaracji. Dokument ten sporządza się więc głównie celem zabezpieczenia dłużnika przed ewentualną nieuczciwością wierzyciela. Zabezpieczeniem wierzyciela natomiast pozostaje weksel in blanco.



W jakim celu sporządza się deklarację wekslową?

W treści deklaracji wekslowej powinny się znaleźć wszystkie te informacje, których brakuje na wekslu in blanco, mianowicie powód, dla którego wystawiony jest weksel, maksymalną kwotę, do której może być uzupełniony, oraz termin płatności i uzupełnienia weksla. Dokument precyzuje również warunki, od których spełnienia zależy prawo do wypełnienia weksla. W deklaracji muszą się też znaleźć dane wystawcy weksla oraz jego podpis. Często się zdarza, że wierzyciel również podpisuje deklarację, choć nie jest to wymagane, ponieważ wystarcza samo jej przyjęcie przez remitenta, aby zyskała ważność.



Co powinno się znaleźć w treści deklaracji wekslowej?

Deklaracja wekslowa może przybierać różne formy, pisemną, ustną albo tzw. dorozumianą. Wystawienie weksla in blanco pozwala na domniemanie istnienia deklaracji wekslowej, która zawiera porozumienie co do sposobu i terminu wypełnienia weksla. Zakłada się, że wystawca upoważnia wierzyciela do realizacji weksla w sytuacji zaistnienia pewnych okoliczności, na przykład zalegania ze spłatą pożyczki. Ponadto deklaracja wekslowa jest umową pomiędzy remitentem (wierzycielem) a wystawcą weksla, czyli porozumieniem będącym przejawem woli wywołania określonych skutków prawnych. 
Oczywiście najbardziej pożądaną i najbezpieczniejszą formą deklaracji wekslowej jest postać pisemna, stanowiąca niepodważalny dowód w postępowaniu sądowym.


Forma deklaracji wekslowej

6qYO3M0JN7lhnhvIJZFg8n_man-5710164_1920.jpg

Deklaracja wekslowa – w jakim celu wystawia się ten dokument?

Roczny lub półroczny termin rozwiązania umowy dzierżawy dotyczy umów zawartych na czas nieokreślony lub czas określony, ale z zastrzeżeniem możliwości wcześniejszego wypowiedzenia z określonych powodów, jednak bez wskazania terminu takowego wypowiedzenia.
Jak wspomniano powyżej, termin rozwiązania umowy różni się w zależności od przedmiotu dzierżawy. Wypowiedzenie z rocznym wyprzedzeniem dotyczy dzierżawy gruntu rolnego (nieruchomości), czyli części powierzchni ziemskiej oraz budynków lub ich części trwale związanych z gruntem. Rok dzierżawny, które to określenie pojawia się w umowie, definiuje się jako jednostkę czasu liczoną od dnia wydania przedmiotu dzierżawy w ręce dzierżawcy. W przypadku, gdy dzierżawione są rzeczy lub prawa, termin wypowiedzenia wynosi 6 miesięcy od dnia oświadczenia woli rozwiązania umowy o dzierżawę.


 Terminy rozwiązania umowy dzierżawy

Dopuszczalne jest rozwiązanie umowy dzierżawy ze skutkiem natychmiastowym, czyli w momencie przekazania stronie oświadczenia woli o wypowiedzeniu dzierżawy. Dzieje się tak w uzasadnionych przypadkach, do których można zaliczyć:
 • przekazanie przedmiotu dzierżawy do wykorzystania osobie trzeciej bez zgody wydzierżawiającego lub oddanie go w poddzierżawę, przy czym nieważne, czy jest to przekazanie odpłatne czy bezpłatne;
 • zaleganie przez wydzierżawiającego z opłatą czynszu ustalonego w umowie lub innych opłat związanych z dzierżawą, np. podatków; brak zapłaty musi obejmować co najmniej dwa pełne okresy płatności, a w przypadku czynszu płaconego rocznie, zwłoka musi wynosić ponad 3 miesiące;
 • użytkowanie przedmiotu dzierżawy w sposób niezgodny z zawartą umową – pod tym pojęciem rozumie się działania dzierżawcy, które utrudniają lub uniemożliwiają używanie przedmiotu dzierżawy do celów pierwotnie przewidzianych w umowie albo też rażące zaniedbywanie przekazanej rzeczy przez dzierżawcę;
 • wykrycie przez wydzierżawiającego poważnych wad w przedmiocie dzierżawy, o których istnieniu nie wiedział wcześniej; mowa tu o wadach uniemożliwiających używanie rzeczy
przewidziane w umowie, o charakterze zarówno fizycznym, jak i prawnym.
 
Rozwiązanie umowy dzierżawy ze skutkiem natychmiastowym może nastąpić w przypadku umowy zawartej na czas określony, jak i nieokreślony. Jeżeli jednak dzieje się to ze względu na zwłokę w płaceniu czynszu, wydzierżawiający ma obowiązek powiadomić dzierżawcę o swoim zamiarze i dać mu dodatkowe trzy miesiące na uregulowanie płatności. W przypadku wypowiedzenia z powodu niewłaściwego użytkowania lub zaniedbania przedmiotu dzierżawy, właściciel musi upomnieć dzierżawcę i jeśli ten zmieni swoje postępowanie, umowy nie można rozwiązać w trybie natychmiastowym.
W przypadku poniesienia szkód przez którąś ze stron może ona dochodzić odszkodowania według przepisów Kodeksu cywilnego.

Natychmiastowe rozwiązanie umowy dzierżawy

22Zt1RBizvw8oJweU7IDa9_Rozwiązanie umowy, zasiłek.jpg

Rozwiązanie umowy dzierżawy – sposoby, terminy, okoliczności

Bez wątpienia strony zawierające umowę o pracę mają dużą swobodę w określeniu jej elementów istotnych, w tym miejsca pracy. Miejsce pracy może być określone punktowo (adresowo), jak np. adres zakładu pracy lub adres miejsca świadczenia pracy zdalnej przez pracownika. Punktowe (adresowe) miejsce pracy właściwe jest dla takich pracowników, jak np. robotnicy fabryczni lub pracownicy biurowi.

Miejsce wykonywania pracy

W kontekście pracy zdalnej, miejsce wykonywania pracy zdalnej musi być przedmiotem wzajemnego ustalenia między stronami stosunku pracy. Co do zasady ma być to miejsce zamieszkania pracownika lub inne wybrane przez niego miejsce (miejsca), na które pracodawca wyraził zgodę.&nbsp;Strony mogą przy tym uzgodnić, że praca zdalna będzie wykonywana w różnych miejscach, o których każdorazowo pracownik będzie informował pracodawcę. Przepisy natomiast nie dopuszczają całkowitej swobody wyboru miejsca wykonywania pracy zdalnej przez pracownika (tj. bez uzgodnienia tego miejsca z pracodawcą).&nbsp;Takie uzgodnienia mogą być dokonane przy zawieraniu umowy o pracę lub w trakcie zatrudnienia, np. w formie aneksu. Uzgodnienie to może być dokonane w postaci papierowej lub elektronicznej i jest to wyjątek od regulacji zawartej w art. 29 § 4 Kodeksu pracy, zgodnie z którą zmiana warunków umowy o pracę wymaga formy pisemnej.

Miejsce wykonywania pracy, a praca zdalna

Jeśli pracownik pełni obowiązki służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy – to w świetle art. 75 ust. 5 § 1 Kodeks pracy stanowi to podróż służbową. Za siedzibę pracodawcy w rozumieniu tego przepisu należy uznać jakąkolwiek placówkę, w której zatrudniony jest pracownik.Aby doszło do podróży służbowej, muszą zaistnieć łącznie trzy warunki: polecenie pracodawcy, zadanie i wyjazd poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy.&nbsp;Innymi słowy: jeżeli pracownik umówił się z pracodawcą na wykonywanie pracy w określonym miejscu, to taka podróż nie stanowi podróży służbowej.Polecenie podróży służbowej jest przy tym czynnością jednostronną (władczą). Przepisy nie regulują jego formy – forma pisemna jest jednak istotna do celów dowodowych.&nbsp;W treści takiego dokumentu niezbędne jest określenie zadania, jakie ma wykonać delegowany pracownik poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce jego pracy, miejscowości docelowej, daty i godziny wyjazdu oraz powrotu, liczby godzin i dni przebywania w podróży, stawki i wartości przysługujących diet (Tak : wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 lutego 1997 r., sygn. akt SA/Sz 122/96).

Kiedy możemy mówić o podróży służbowej?

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, podróż służbowa ma charakter incydentalny, tymczasowy i nagły. Zadanie, które zostało zlecone pracownikowi do wykonania w czasie podróży służbowej, musi zatem w zakresie jego obowiązków stanowić zjawisko nietypowe, okazjonalne, które różni się od pracy „określonego rodzaju” do wykonywania, której pracownik zobowiązuje się w stosunku pracy (art. 22 § 1 Kodeksu Pracy) .Pracownik mający wskazany w umowie o pracę określony obszar jako miejsce wykonywania pracy (pracownik mobilny) nie jest zatem w podróży służbowej, jeżeli tego obszaru nie opuszcza. Podobnie w podróży służbowej nie znajdują się przedstawiciele handlowi (Tak : wyrok sądu najwyższego z dnia 3 grudnia 2008 r., sygn. akt I PK 107/08) oraz inni pracownicy, których praca polega na świadczeniu usług dla kontrahentów pracodawcy (Tak: wyrok sądu najwyższy z dnia 16 listopada 2009 r., II UK114/09) lub na utrzymywaniu kontaktów kontrahentami i pozyskaniu nowych klientów, których wyboru dokonuje każdorazowo sam pracownik w ramach uzgodnionego rodzaju pracy (Tak: wyrok sądu najwyższego z dnia 11 kwietnia 2001 r.,&nbsp;sygn. akt I PKN 350/00).Odnośnie ruchomego (zmiennego) określenia miejsca pracy – co ma miejsce w przypadku np. pracowników przedsiębiorstwa budowlanego – pracownik przebywa w podróży służbowej wtedy, gdy w celu wykonania krótkotrwałego zadania opuszcza miejscowość stanowiącą jego aktualne, stałe miejsce pracy (np. miejsce, gdzie realizowana jest budowa, na której świadczy pracę), a także wtedy, gdy pracodawca poleci mu świadczyć pracę (wyznaczy ruchome, zmienne miejsce pracy) poza uzgodnionym obszarem geograficznym.