Polacy nie mają pojęcia o tych świadczeniach. Przysługują niezależnie od wieku

Młodzi doświadczają trudności na rynku pracy

Rynek pracy w Polsce staje się coraz trudniejszy, zwłaszcza dla młodych osób wchodzących na ścieżkę zawodową. Choć bezrobocie jest stosunkowo niskie, wielu pracowników mierzy się z niestabilnymi umowami, niskimi wynagrodzeniami i koniecznością ciągłego podnoszenia kwalifikacji.

Na sytuację wpływa niepewność ekonomiczna, rosnąca inflacja, wyższe koszty życia i ostrożniejsze podejście pracodawców sprawiają, że umowy krótkoterminowe zyskują na popularności kosztem stabilnej pracy. Dodatkowo luka kompetencyjna między oczekiwaniami pracodawców a kwalifikacjami absolwentów utrudnia młodym znalezienie pracy zgodnej z wykształceniem.

Nie bez znaczenia pozostaje też rosnąca presja na wysokie zarobki w największych miastach, co w połączeniu z kosztami życia, szczególnie cenami mieszkań, komplikuje sytuację młodych pracowników. W efekcie coraz więcej osób decyduje się na migrację zarobkową lub poszukiwanie elastycznych form pracy zdalnej, co dodatkowo komplikuje rynek lokalny.

Warto podkreślić, że trudności nie dotyczą tylko młodych. Starsi pracownicy również odczuwają presję zmian technologicznych, konieczność dokształcania się i ryzyko wypierania przez młodszych pracowników. W tym kontekście rynek pracy staje się bardziej konkurencyjny dla wszystkich grup wiekowych, a stabilność zatrudnienia coraz rzadszym dobrem.

Rynek pracy w Polsce pokazuje, że oprócz indywidualnych starań potrzebne są działania systemowe, takie jak lepsze dopasowanie edukacji do potrzeb gospodarki, tworzenie stabilnych miejsc pracy i wsparcie młodych pracowników. Państwo proponuje również liczne świadczenia, które mają na celu pomóc w usamodzielnieniu się ekonomicznym. W wielu przypadkach wiek nie ma znaczenia.

Te świadczenia mogą pomóc Polakom

Usamodzielnienie się ekonomiczne w Polsce wciąż bywa wyzwaniem, a młodzi dorośli często odkładają decyzję o wyprowadzce na później. Średni wiek opuszczenia domu rodzinnego wynosi dziś niemal 29 lat, co oznacza, że Polacy zaczynają żyć na własny rachunek średnio o kilka lat później niż ich rówieśnicy w Europie Zachodniej. Podczas gdy Szwedzi usamodzielniają się już około 19. roku życia, a przeciętny Europejczyk w wieku 27 lat, w Polsce decyzja o wyprowadzce odkładana jest zwykle ze względów ekonomicznych. Niskie płace, wysokie koszty najmu i bariery związane z zakupem mieszkania sprawiają, że młodzi dorośli niejednokrotnie pozostają dłużej w domach rodzinnych.

Na szczęście w Polsce dostępne jest wiele form wsparcia, które mogą ułatwić start w samodzielne życie. Jednym z popularnych narzędzi jest bon na zasiedlenie, który wszedł w życie w nowej formie w maju 2025 roku. To świadczenie skierowane do osób bezrobotnych, które decydują się na przeprowadzkę w związku z podjęciem pracy. Bon może wynieść nawet około 18 tys. zł, czyli równowartość dwukrotności przeciętnego wynagrodzenia, a o jego przyznanie może ubiegać się każdy bez względu na wiek. Warunkiem jest m.in. rejestracja jako osoba bezrobotna oraz podjęcie pracy w miejscu oddalonym o co najmniej 80 km od dotychczasowego zamieszkania lub wymagającym długiego codziennego dojazdu.

System pomocy społecznej nie ogranicza się jednak wyłącznie do mobilności zawodowej. Polska oferuje szeroki wachlarz świadczeń socjalnych i zasiłków, które mają wspierać różne grupy obywateli w trudnych sytuacjach. Osoby z niepełnosprawnościami mogą liczyć na świadczenia pielęgnacyjne, dodatki opiekuńcze czy wsparcie związane z rehabilitacją. Z kolei rodziny wychowujące dzieci otrzymują zasiłek rodzinny wraz z dodatkami, m.in. na rozpoczęcie roku szkolnego czy urodzenie dziecka. Istnieje także możliwość przyznania zasiłku celowego, przeznaczonego na ściśle określony cel, np. zakup opału, leczenie czy inne niezbędne wydatki.

To jednak nie wszystko, form wsparcia jest więcej. Polacy mają szansę na skorzystanie z nich.

Zobacz: ZUS przypomina: czas do końca miesiąca. Polacy mogą zgłosić się po 300 zł

Tak można osiągnąć ekonomiczne usamodzielnienie

Nie można pominąć również świadczeń dla osób aktywnych zawodowo, które czasowo znajdują się w trudniejszej sytuacji, takich jak zasiłek chorobowy czy macierzyński. Każde z nich pełni funkcję zabezpieczającą, pozwalając utrzymać stabilność finansową w obliczu zmiany życiowej. Dzięki zasiłkowi chorobowemu pracownik ma możliwość regeneracji i powrotu do zdrowia bez obawy o utratę środków do życia, co ma ogromne znaczenie zarówno dla jednostki, jak i całego rynku pracy. Z kolei zasiłek macierzyński wspiera rodziców w pierwszych miesiącach po narodzinach dziecka, gdy szczególnie istotne jest zapewnienie dziecku opieki i bezpieczeństwa.

Eksperci podkreślają, że same transfery finansowe nie rozwiążą wszystkich problemów związanych z usamodzielnianiem się młodych Polaków. Kluczowe jest tworzenie warunków sprzyjających stabilnemu zatrudnieniu, z wyższymi wynagrodzeniami, większą dostępnością mieszkań na wynajem i lepszym dopasowaniem rynku pracy do kwalifikacji absolwentów. Jednak programy takie jak bon na zasiedlenie czy zasiłki celowe pokazują, że państwo dostrzega potrzebę wspierania obywateli na różnych etapach życia.

Skuteczność tych instrumentów zależy od ich dostępności, przejrzystych zasad przyznawania i elastyczności wobec zmieniających się realiów gospodarczych. Dlatego coraz częściej podkreśla się konieczność łączenia polityki socjalnej z działaniami inwestującymi w rozwój kompetencji zawodowych. Inwestycje w edukację, programy stażowe czy szkolenia mogłyby sprawić, że młodzi Polacy szybciej staną się niezależni finansowo, a cały proces usamodzielniania się nie będzie aż tak bolesny.

Chociaż wyzwania pozostają, dostępne narzędzia finansowe i edukacyjne pokazują, że samodzielność ekonomiczna w Polsce jest możliwa, wymaga jednak świadomego korzystania z dostępnych programów i aktywnego planowania przyszłości.