Wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Definicja i porady

Wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów a ustawa o PIT

Wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów są uzależnione od definicji kosztu uzyskania przychodu. Jego definicja wskazuje, że takim określany jest wydatek, którego celem jest uzyskanie przychodu, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone więc w innym celu nie mogą stanowić kosztów podatkowych. Dany koszt może również nie być kosztem uzyskania przychodu w sytuacji, kiedy będzie miał on jedynie charakter pozorny. Wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów i sposoby ich określania są opisane w artykule 23 ustawy o PIT. Przyczyny nieuznania kosztu za koszt podatkowy są uwzględnione właśnie w tym artykule. Opisany został zamknięty katalog kosztów, czyli wydatków, które mogą być – niezależnie od celu – uznane za koszty uzyskania przychodów. Wydatek może także zostać wyłączony z tego typu kosztów na okres przejściowy albo trwały w związku z niedopełnieniem określonych warunków. To od nich zależy uznanie za koszt uzyskania przychodu. Taka sytuacja dotyczy wydatków rozliczanych na zasadzie kasowej. Ostatnie wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów to, w świetle ustawy, koszty związane z przychodami zwolnionymi z podatku.

Wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów: środki trwałe i WNiP

Wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów – jakie są jeszcze sposoby na ich określenie? Koszty, które nie wchodzą w skład uzyskania przychodu, to wydatki przeznaczone na nabycie majątku trwałego. Nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu. Takimi kosztami są dopiero odpisy amortyzacyjne, które będą dokonywane od środków trwałych. Odpisy natomiast można tworzyć dopiero po ujęciu środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (w skrócie WNiP) w ewidencji tychże środków oraz WNiP. Jednak jako takie są to wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Koszty nabycia środków trwałych oraz WNiP to koszty podatkowe. Ich wartość podlega stopniowemu rozliczeniu, które jest rozłożone w czasie, na zasadzie tworzenia odpisów amortyzacyjnych. Jeśli środek trwały (lub WNiP) został nabyty na kredyt, to odsetki i prowizje naliczone do czasu oddania środka do użytkowania zwiększają wartość początkową tego środka. Istnieją także przepisy dotyczące wytworzenia środka trwałego. Jeśli nie jest on przedmiotem nabycia i został wytworzony przez podatnika, to odpisy amortyzacyjne są zaliczane do kosztów podatkowych dopiero w chwili zakończenia danej inwestycji oraz po oddaniu środka do użytku. Jeśli prowadzisz Księgę Przychodów i Rozchodów, to koszty takiej inwestycji nie są uwzględniane w ewidencji w trakcie realizacji. Dopiero po zakończeniu wytworzenia zostaną ujęte w ewidencji środków trwałych. Mogą zostać określone jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że nie mają żadnego związku z przychodami.

Straty i grzywny a wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów

Jakie są jeszcze wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów? Organ podatkowy uzna taki wydatek za niestanowiący kosztu uzyskania przychodu w sytuacji, kiedy były one skutkiem wyraźnych i udokumentowanych zaniedbań w organizacji oraz nadzorze pracy. Natomiast do kosztów uzyskania przychodów wlicza się straty wynikające ze zdarzeń losowych. Nie może pojawić się w kontekście ich powstania element winy przedsiębiorcy albo podległych mu pracowników. Jeśli chcesz zaliczyć straty do środków obrotowych, to musisz pamiętać o tym, że przepisy podatkowe nie uważają za koszt uzyskania przychodu strat powstających w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku ubytków wyrobów akcyzowanych, a także podatku akcyzowego od wspomnianych ubytków. Warto wiedzieć, że utracone zaliczki to także wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. W końcu celem ponoszenia kosztów ma być dążenie do uzyskania przychodów lub zabezpieczenia ich źródeł. Takiego efektu nie mają zaliczki wpłacone na rzecz dostaw/usług, które nie zostają zrealizowane. Ustawa wyłącza więc z kosztów podatkowych straty, czyli koszty powstające na skutek utraty dokonanych przedpłat w związku z niewykonaniem umowy. Co więcej, wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów to także koszty egzekucyjne, które są nałożone na podatnika na mocy niewykonania zobowiązań. Grzywny oraz kary pieniężne to także tego typu wydatki. Odsetki od nich także nie są pojmowane jako stanowiące koszt uzyskania przychodu.

Wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów: podatki

Wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów to także podatki. Dotyczy to: podatku dochodowego, podatku od spadków oraz darowizn (w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych), podatku akcyzowego od ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku VAT. Co ciekawe, inne rodzaje podatków mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów. Warunkiem jest, że zostały poniesione w związku z prowadzoną przez przedsiębiorcę działalnością gospodarczą. W sytuacji, kiedy podatek dotyczy inwestycji w kontekście ich realizacji, to zazwyczaj podatek uznawany jest za koszt tej inwestycji. W efekcie nie są to wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatek pojmowany jest jako powiększenie wartości początkowej inwestycji. Jeśli podatek jest płacony w okresach przejściowych (na przykład w sytuacji, kiedy majątek jest kompletny i zdatny do użytku, ale tymczasowo niewykorzystywany lub ma on zostać przedmiotem sprzedaży i dopiero wówczas przynieść przychód), to opłaty i podatki ponoszone na drodze utrzymania i posiadania tego rodzaju majątku są uznawane za koszty uzyskania przychodów. Są to wówczas pośrednie koszty działalności. Podatek VAT może zostać określony jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, kiedy podatnik jest pozbawiony prawa do odliczenia podatku. Podatnik nie może sam zrezygnować z odliczenia.