"Pomogę, ale po wojnie". Trump nie owijał w bawełnę, na wizji zdradził, jaki ma plan
Podczas rozmowy w Fox News prezydent USA odniósł się do ostatniego incydentu z rosyjskimi dronami, które naruszyły polską przestrzeń powietrzną. Wypowiedź padła w czasie, gdy Warszawa i sojusznicy analizują skalę zagrożenia i możliwe wzmocnienia wschodniej flanki NATO. Przedstawiciele Sojuszu i państw członkowskich podkreślają, że obecna sytuacja wymusza wzrost gotowości i zacieśnienie współpracy zarówno dziś, jak i w przyszłości. Co to oznacza dla realnej architektury bezpieczeństwa regionu — dziś i jutro?
Incydent z dronami nad Polską i pierwsza reakcja prezydenta USA
Nocne wtargnięcie rosyjskich dronów do polskiej przestrzeni powietrznej w dniach 9–10 września 2025 roku stało się testem sprawności polskich i sojuszniczych systemów obrony oraz wiarygodności gwarancji NATO. Władze w Warszawie potwierdziły wzmożoną aktywność bezzałogowców przy granicy z Białorusią, a sprawa trafiła na forum Sojuszu i do konsultacji politycznych. Sekretarz generalny NATO poinformował o solidarności sojuszników i ocenie naruszenia, zaznaczając, że nie był to incydent odosobniony.
W tym kontekście Donald Trump, w czwartkowym wywiadzie dla Fox News nagrywanym w brytyjskiej rezydencji Chequers, odmówił przesądzenia, czy naruszenie było celowym działaniem, mówiąc, że "chciałby wierzyć, iż nie miało takiego charakteru". Rynki i opinia publiczna oczekiwały jednoznacznego komunikatu o natychmiastowym wsparciu, lecz przekaz prezydenta był ostrożny.
Donald Trump o pomocy w związku z wojną na Ukrainie. Polska liczyła na inną odpowiedź?
"Nie powinno ich tam być, bądźmy szczerzy" — stwierdził Donald Trump, odnosząc się do rosyjskich dronów nad Polską. W mediach społecznościowych krążyło nagranie z komentarzem prezydenta USA, co dodatkowo rozgrzało dyskusję o skali zagrożenia i reakcji Waszyngtonu. Kluczowe zdanie padło jednak, gdy prowadząca rozmowę zapytała o obiecywaną wcześniej pomoc lotniczą.
Pomagamy wywiadowczo. Ale kiedy mówiłem o pomocy lotniczej, miałem na myśli bezpieczeństwo po zakończeniu wojny — powiedział Trump, dodając, że celem USA będzie wtedy "zapewnienie pokoju".
Taka postawa jest spójna z sygnałami, które w ostatnich tygodniach płynęły z administracji: Waszyngton rozważa wzmocnienie roli tzw. "enablers", czyli zdolności rozpoznania, dowodzenia i obrony powietrznej, w ramach europejskiej, powojennej misji bezpieczeństwa w Ukrainie — bez angażowania wojsk lądowych USA. W praktyce oznaczałoby to intensywne wsparcie ISR (intelligence, surveillance, reconnaissance) i komponenty obrony powietrznej, ale dopiero po przerwaniu działań zbrojnych.
Reuters zwraca uwagę, że prezydent Trump mówi o gotowości USA do "zabezpieczenia pokoju", przyznając jednocześnie, iż konflikt okazał się trudniejszy do wygaszenia, niż zakładał. To rysuje zasadniczą konsekwencję dla Warszawy: im dłużej trwa stan niepewności, tym większa presja na własne zdolności obronne i koordynację z partnerami europejskimi.
Konsekwencje dla Polski: bezpieczeństwo teraz kontra gwarancje później
Chociaż wypowiedź Trumpa nie precyzowała adresata w postaci żadnego kraju, ani Polski, ani Ukrainy, deklaracja “po wojnie” stawia Polskę w podwójnej roli. Z jednej strony pozostajemy węzłem logistycznym i militarnym dla wsparcia Ukrainy, z rozbudowanymi bazami i infrastrukturą — m.in. systemami Patriot oraz instalacjami w Redzikowie. Z drugiej, jeśli amerykańskie "twarde" zaangażowanie miałoby zostać odsunięte do czasu rozejmu, ciężar doraźnej osłony przestrzeni powietrznej i szczelności granic w większym stopniu spadnie na państwa europejskie. Już teraz po incydencie z dronami sojusznicy wzmacniają dyżury myśliwskie i elementy wczesnego ostrzegania, a Polska wraz z Ukrainą poszerza współpracę w szkoleniu i technikach zwalczania dronów.
Równolegle toczy się rozmowa o kształcie powojennych gwarancji: według doniesień USA byłyby gotowe wesprzeć europejską misję bezpieczeństwa nad Ukrainą poprzez komponenty wywiadowczo-lotnicze, bez "butów na ziemi". To układ atrakcyjny finansowo i politycznie dla Waszyngtonu, ale wymagający od Europy większej odpowiedzialności operacyjnej.
Pytanie brzmi, czy taka architektura zaspokaja potrzeby Polski “tu i teraz”, gdy drony z rosyjskiej wojny przechodzą nad nasze terytorium. Odpowiedź NATO — solidarność i zarządzanie postawą odstraszania — wskazuje kierunek, lecz nie zastępuje decyzji o skalowaniu narodowych i unijnych zdolności obrony powietrznej. W skrócie: jeśli wsparcie USA ma wejść w pełnię dopiero po rozejmie, europejska "tarcza" musi być gotowa wcześniej.
