Pomoc de minimis to wsparcie udzielane przedsiębiorcom przez państwo. Zgodnie z definicją, jest to pomoc na tyle mała, że nie trzeba jej zgłaszać do Komisji Europejskiej, gdyż zakłada się, że nie narusza ona konkurencji i nie wpływa na handel między państwami członkowskimi. Dofinansowanie może być przyznane między innymi w formie szkoleń, inwestycji, zwolnień podatkowych czy umorzenia odsetek ZUS etc. Wysokość pomocy de minimis jest limitowana, a informacji o aktualnym wykorzystaniu puli udziela Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Zasady przyznawania pomocy de minimis reguluje Rozporządzenie Komisji Europejskiej 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. Na mocy Rozporządzenia Komisji (UE) 2020/972 z dnia 2 lipca 2020 r. ważność dotychczasowych standardów przydzielania wsparcia została przedłużona do 31 grudnia 2023 roku.
Limit pomocy de minimis
Łączny limit pomocy de minimis dla jednego przedsiębiorstwa wynosi maksymalnie 200 tys. euro na przestrzeni trzech kolejnych lat podatkowych. W przypadku przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze transportu drogowego towarów obowiązuje pula 100 tys. euro.
Ponieważ pomoc de minimis kumuluje się, państwo członkowskie może przyznać nowe dofinansowanie dopiero po zweryfikowaniu, czy wsparcie nie przekracza całkowitej dopuszczalnej kwoty dla danego przedsiębiorstwa (czyli 100 lub 200 tys. euro, w zależności od branży). Dlatego przy ubieganiu się o dotację przedsiębiorca jest zobligowany każdorazowo udzielić informacji o wszelkiej pomocy de minimis przyznanej mu w ciągu bieżącego roku podatkowego oraz dwóch lat poprzednich.
Jakie dokumenty są potrzebne, aby uzyskać pomoc de minimis?
Przedsiębiorca, który ubiega się o uzyskanie pomocy de minimis, musi przedłożyć następujące dokumenty: • zaświadczenia lub oświadczenia o otrzymaniu lub nieotrzymaniu pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie i w rybołówstwie za rok, w którym ubiega się o pomoc, oraz za 2 lata poprzedzające; • informacje określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 marca 2010 r. według wzoru i na specjalnym formularzu; • sprawozdania za ostatnie 3 lata obrachunkowe sporządzone zgodnie z ustawą o rachunkowości lub inne dokumenty obrazujące sytuację finansową wnioskodawcy, pozwalające ustalić stopę referencyjną, jeśli przedsiębiorca wnioskuje o udzielenie pomocy de minimis w formach takich jak: np. rozłożenie na raty czy odroczenie terminu płatności.
W przypadku, gdy udzielenie nowej pomocy de minimis spowodowałoby przekroczenie dopuszczalnego limitu, wsparcie nie może zostać przyznane.
Formy pomocy de minimis
Pomoc de minimis dla przedsiębiorców państw członkowskich UE może być przyznana w rozmaitych postaciach. Wśród form pomocy de minimis można wymienić: • dotacje, refundacje, rekompensaty; • zwolnienia z podatku lub odliczenia od podatku, odroczenie terminu płatności podatku, umorzenie zaległości podatkowej wraz z odsetkami; • zwolnienia z opłaty (składki, wpłaty), odroczenie terminu opłaty, rozłożenie na raty, umorzenie opłaty; • umorzenie kar; • oddanie do korzystania mienia lub zbycie mienia będącego własnością Skarbu Państwa albo jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków na warunkach korzystniejszych dla przedsiębiorcy od oferowanych na rynku; • umorzenie kosztów egzekucyjnych, umorzenie kosztów procesu sądowego lub odroczenie ich płatności; • jednorazową amortyzację; • wniesienie kapitału, konwersję wierzytelności na akcje lub udziały; • pożyczkę lub kredyt preferencyjny, dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych; • poręczenie, gwarancję; • pomoc na projekty badawczo-rozwojowe – badania, eksperymenty, innowacje, szkolenia, zatrudnienie wysokiej klasy specjalistów; • pomoc na ochronę środowiska, w tym realizację norm ekologicznych wyznaczonych przez UE; • pomoc w razie klęsk żywiołowych i innych nieprzewidzianych zdarzeń.
Jak widać, zakres pomocy de minimis jest bardzo szeroki i obok wsparcia stricte ekonomicznego obejmuje również dążenia rozwojowe przedsiębiorstw oraz wdrażanie innowacyjnych rozwiązań.
Komu nie przysługuje pomoc de minimis?
Pomoc de minimis w rozumieniu Rozporządzenia nie przysługuje jednak przedsiębiorcom z każdej branży. Wyłączone są z niej firmy prowadzące działalność w sektorze rybołówstwa i akwakultury oraz te zajmujące się produkcją podstawową produktów rolnych, ich przetwarzaniem i wprowadzaniem ich do obrotu. Wynika to z faktu, że wsparcie dla rolników i rybołówców regulowane jest na podstawie odrębnych przepisów. Pomoc de minimis nie dotyczy też działalności wywozowej do państw trzecich lub państw członkowskich i nie może zostać wykorzystana na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego towarów. Opracowano na podstawie: https://www.bip.krakow.pl/?sub_dok_id=20926
