Dobre wieści dla seniorów. Ta grupa może liczyć na 500 plus, ZUS wyjaśnia

Wyższy próg dochodowy - furtka dla nowych beneficjentów

Wysokość świadczenia uzupełniającego wynosi maksymalnie 500 złotych miesięcznie. Jednak nie każdy uprawniony otrzyma pełną kwotę, ponieważ jest ona ściśle związana z łączną wysokością innych świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych (np. emerytur i rent). Jest to forma wsparcia, która ma na celu uzupełnienie dochodów do ustalonego przez ustawodawcę limitu.

Od 1 marca 2024 roku, w wyniku corocznej waloryzacji emerytalno-rentowej, próg uprawniający do świadczenia uzupełniającego wzrósł i obecnie wynosi 2419,33 zł brutto. Warto zaznaczyć, że w marcu 2025 roku próg ten ponownie ulegnie podwyższeniu do kwoty 2552,39 zł miesięcznie brutto. 

To oznacza, że nowe grupy osób, które wcześniej przekraczały próg dochodowy, mogą uzyskać prawo do comiesięcznego wsparcia. Świadczenie uzupełniające jest wypłacane w pełnej wysokości 500 zł dla osób, które nie mają prawa do żadnej emerytury, renty ani innego świadczenia pieniężnego finansowanego ze środków publicznych. Jeśli natomiast łączna kwota przysługujących świadczeń wynosi więcej niż 1919,33 zł brutto (w marcu 2024 r.), ale nie przekracza nowego limitu 2419,33 zł brutto, stosowana jest zasada „złotówka za złotówkę”. 

Oznacza to, że wysokość dodatku jest różnicą pomiędzy kwotą graniczną (2419,33 zł) a sumą pobieranych świadczeń. Do dochodu wliczane są również świadczenia otrzymywane z zagranicznych instytucji emerytalno-rentowych. Nie wlicza się natomiast dodatku czy zasiłku pielęgnacyjnego, dodatku dla sieroty zupełnej lub ryczałtu energetycznego. Co ciekawe, w marcu 2025 roku ta zasada ma być stosowana od kwoty 2052,39 zł brutto do nowego progu 2552,39 zł brutto. Jakie warunki należy spełnić, aby skorzystać z takiego wsparcia?

Podstawy do otrzymywania świadczenia uzupełniającego

Podstawowym i najistotniejszym kryterium, bez którego spełnienia nie ma możliwości ubiegania się o świadczenie, jest niezdolność do samodzielnej egzystencji. Status ten musi zostać potwierdzony przez odpowiednie orzeczenie. Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które ukończyły 18 lat i zamieszkują na terytorium Polski.

Dokumentem potwierdzającym niezdolność do samodzielnej egzystencji jest najczęściej orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji, wydane przez lekarza orzecznika lub komisję lekarską ZUS. Uznawane są również orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, do służby oraz orzeczenia o zaliczeniu do I grupy inwalidów (wydane przed 1 września 1997 r.), o ile ZUS je posiada w dokumentacji. Jeśli prawo do świadczenia zostało przyznane, jest ono wypłacane od miesiąca, w którym spełniono warunki, nie wcześniej jednak niż od miesiąca złożenia wniosku.

Warto pamiętać, że świadczenie nie przysługuje osobie tymczasowo aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności, z wyjątkiem kary w systemie dozoru elektronicznego. Utrata prawa do świadczenia następuje z reguły od miesiąca, w którym nastąpiło zdarzenie będące podstawą utraty uprawnień. Osoba, która otrzymała świadczenie, jest zobowiązana poinformować ZUS o wszelkich zmianach mających wpływ na prawo lub wysokość świadczenia.

Jak złożyć wniosek ESUN – droga do stałego wsparcia z ZUS

Aby otrzymać świadczenie uzupełniające, należy złożyć wniosek ESUN (Wniosek o świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji). Wniosek ten można złożyć osobiście w dowolnej placówce ZUS (pisemnie lub ustnie do protokołu), przesłać pocztą, albo elektronicznie poprzez Platformę Usług Elektronicznych (PUE) ZUS, jeśli jest dostępny w takiej formie.

Do wniosku należy dołączyć dokument potwierdzający niezdolność do samodzielnej egzystencji. Jeśli w sprawie nie wydano wcześniej takiego orzeczenia lub upłynął okres, na który zostało wydane, konieczne jest dołączenie zaświadczenia o stanie zdrowia, wystawionego przez lekarza prowadzącego leczenie (na formularzu OL-9), dokumentacji medycznej oraz informacji o miejscach leczenia (formularz OL-9A). Decyzja w sprawie świadczenia jest wydawana w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do jej wydania, np. uprawomocnienia się orzeczenia.