Remont a modernizacja środka trwałego – czym się różnią?
Przedsiębiorca, który w swojej firmie posiada środki trwałe, musi umieć określić charakter nakładów poniesionych na te środki. Chodzi tu o rozróżnienie czy nastąpił remont czy modernizacja środka trwałego. W artykule przyjrzymy się tym pojęciom i wskażemy jakie są pomiędzy nimi różnice. Kwestia rozróżnienia tych dwóch pojęć jest o tyle istotna, że należy odpowiednio zakwalifikować tego typu wydatki do kosztów firmy. W zależności od tego, czy przedsiębiorca dokonał remontu czy modernizacji środka trwałego będzie on podlegał albo bezpośredniemu albo pośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu. Przy pośrednim zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu będzie się to odbywać przez odpisy amortyzacyjne. Remont środka trwałego W myśl przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 1994 Nr 89 poz. 414)), remont to wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. A więc remont środka to wszystkie nakłady związane z podtrzymaniem bądź odtworzeniem wartości użytkowej środka trwałego (stanu pierwotnego), przez naprawę lub wymianę zużytych elementów, jeśli zmienia to charakteru oraz funkcji środka trwałego. Konserwacja środka trwałego Konserwacja środka trwałego ma na celu zachowanie i zabezpieczenie należytego stanu technicznego, czyli stanu pierwotnego, zapobieganie zniszczeniu oraz umożliwienie korzystania z danego środka trwałego zgodnie z jego przeznaczeniem, nie powodując zmiany jego zastosowania czy funkcji. Prace konserwacyjne to np. okresowe przeglądy maszyn produkcyjnych, połączone z ich czyszczeniem i uzupełnieniem płynów co ma na celu zapewnienie sprawności takim urządzeniom oraz zapobieganie awariom. Modernizacja środka trwałego Ustawa o PIT (Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350)) wskazuje, że modernizacja środka trwałego następuje przez przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację, gdy suma wydatków poniesionych na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł, oraz gdy poniesione wydatki powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. W myśl przepisów za modernizację środka trwałego należy uznać wszelkie wydatki poniesione na podniesienie standardu składnika majątku, poprawy jego funkcjonalności, jego rozbudowy oraz zmiany jego cech i właściwości np. przez adaptację do pełnienia nowej funkcji, co w efekcie prowadzi do zwiększenia jego wartości. Będzie to np. zainstalowanie windy w budynku lub wyposażenie budynku w klimatyzację. Remont a modernizacja Rozróżnienie definicji remontu i modernizacji jest istotne z punktu widzenia prawa podatkowego, ponieważ koszty związane z tymi kategoriami są inaczej ujmowane w ewidencjach księgowych. Przed kwalifikacją określonych wydatków jako wydatki na remont czy na modernizację danego środka trwałego trzeba dokładnie określić zakres wykonanych prac oraz innych czynności w porównaniu ze stanem pierwotnym. Modernizacja podlega amortyzacji Wydatki związane z remontem środka trwałego w momencie ich poniesienia podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu. Wydatków poniesionych na modernizację środka trwałego nie wrzucamy bezpośrednio w koszty. Zwiększają one wartość początkową danego składnika majątku, a ich zaliczenie do kosztów nastąpi poprzez odpisy amortyzacyjne. Trzeba jednak zaznaczyć, że kiedy wydatek związany z modernizacją nie przekroczy kwoty 10.000 zł, będzie zaliczany bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu i nie będzie podlegał amortyzacji. Reasumując wydatki poniesione na modernizację środka trwałego, o łącznej kwocie (w danym roku podatkowym) przekraczającej 10.000 zł, zwiększają wartość początkową środka trwałego i podlegają amortyzacji. Pozostałe wydatki na modernizację (o kwocie niższej niż 10.000 zł) lub te kwalifikowane jako remont czy konserwacja, są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów i nie zwiększają wartości początkowej środka trwałego.
